I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Wtedy Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła. A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w końcu głód. Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego: "Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem". Lecz On mu odparł: "Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych". Wtedy wziął Go diabeł do Miasta Świętego, postawił na narożniku świątyni i rzekł Mu: "Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, jest przecież napisane: Aniołom swoim rozkaże o tobie, a na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień". Odrzekł mu Jezus: "Ale jest napisane także: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego". Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: "Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon". Na to odrzekł mu Jezus: "Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz". Wtedy opuścił Go diabeł, a oto aniołowie przystąpili i usługiwali Mu.

Mt 4,1-11

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Sceny kuszenia Pana Jezusa na pustyni przez złego ducha nie tylko przypominają nam, że i my może być kuszeni, podani próbie, ale ukazują też strony naszego życia, o których nie powinniśmy zapominać, ale je rozwijać, o nie się troszczyć a to może być pomocne w zmaganiu z pokusami. Pierwsza pokusa przypomina, że w trosce o chleb codzienny nie możemy zapominać o karmieniu się Bożym słowem i to najlepiej regularnie i obficie. Druga pokusa uświadamia nam, że życie duchowe to nie zabawa, to codzienne duchowe zmaganie ze swoją słabością, to współpraca z Bożą łaską, to kształtowanie w sobie Bożego człowieka. Trzecia pokusa uświadamia nam, że złemu duchowi wystarczy z naszej strony niewielki gest uległości, podporządkowania, wystarczy zapomnienie, komu mamy służyć i oddawać pokłon.

Czy pamiętam Komu służę i jestem wierny w codziennej służbie Panu Bogu? Czy moje życie duchowe nie jest dla mnie przestrzenią zabawy czy rozrywki, ale codziennego, duchowego wysiłku, trudu, zmagania? Czy regularnie karmię się strawą Bożego słowa, czytając je, modląc się nim, zachowując je w sercu i przekuwając je na czyny codzienności? Czy umacniam moją więź z Panem Jezusem świadom tego, że to najlepsza broń przeciw szatańskim pokusom? Czy nie próbuję zmagać się z pokusami o własnych siłach, ale zawsze wzywam Bożej pomocy, Bożej mocy? Czy nie uległem złudnemu przekonaniu, że wszyscy są kuszeni tylko nie ja, że o mnie zły duch zapomniał czy też mną się nie interesuje? Czy lekkomyślnie nie narażam się na pokusy?

Pomodlę się o dar owocnego przeżycia czasu Wielkiego Postu dla siebie, mojej parafii, wspólnoty, rodziny i całego Kościoła. Dalej wytrwale będę prosił o dar pokoju dla Ukrainy, ludzkich serc. Polecę Panu wszystkich głoszących rekolekcje wielkopostne, spowiedników, uczestników rekolekcji. W dniu dzisiejszym na zakończenie modlitw oddam Panu Bogu pokłon, dodając słowa: Tobie oddaję pokłon. Tobie pragnę wiernie służyć.

III Oratio: Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Uznaję bowiem nieprawość swoją,
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie zgrzeszyłem
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą...

Ps 51,5-6

IV Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS