Lectio: Czytaj z wiarąi uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

A Jezus  znowu rzekł do nich: „Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”.
Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im:
„Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”

J 20, 21-23

Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Pokój Pana Zmartwychwstałego to wielki skarb, wielki dar, Jego dar. On nie może być darem, skarbem tylko dla wybranych, tylko dla apostołów. On jest darem dla wszystkich, dla całego Kościoła i świata. Pan z tym darem w sercu posyła w świat swych uczniów. Oni mają kontynuować misję, którą Mu zlecił Ojciec. Dotrzeć tam, gdzie On nie dotarł w czasie swej ziemskiej działalności czyli aż po krańce świata. Misja, którą poleca wypełnić uczniom Pan, nie jest łatwa, lekka i przyjemna. Wymaga wielu sił, trudu, poświęcenia, odwagi. Tych sił ma im dodawać Duch Święty. Tak naprawdę, to będzie Jego misja, a oni mają z Nim w niej współpracować. Mimo obecności Ducha Świętego, trzeba im się liczyć z tym, że na ich misyjnej drodze pojawią się tacy, którzy stawiać będą opór Bożemu przesłaniu, którzy bardziej umiłują grzech niż życie w Bożej łasce.

Czy Jezus dotarł już do mnie? Czy moje serce i życie wypełnione jest darem Jego pokoju? Czy jestem otwarty na wysłanników, świadków Zmartwychwstałego? Czy sam jestem świadkiem Pana Jezusa? Czy czuję się codziennie posłany przez Pana z misją pokoju, jedności, pojednania, z misją nowego życia? Posłany tam, gdzie pracuję, uczę się, odpoczywam, buduję relacje. A może zwalam to na barki innych, zwalniam się od świadczenia o Jezusie i dla Jezusa? Czy w pełnieniu swej misji, dawaniu świadectwa Zmartwychwstałemu współpracuję z Duchem Świętym regularnie wzywając Jego pomocy? Czy czynię to z wiarą, czy tylko jako pusty rytuał, bo tak trzeba, bo co to szkodzi a może się przyda, bo może pomoże? Czy nie zatrzymuję w swym sercu grzechów? Czy systematycznie w spowiedzi świętej, w sakramencie miłosierdzia są one mi odpuszczane? Czy pomagam innym dotrzeć do źródeł Bożego miłosierdzia? Czy z dnia na dzień staję się bardziej miłosierny jak On jest miłosierny?

Pomodlę się o ożywienie we mnie darów Ducha Świętego, o dar miłosierdzia dla świata całego, dar pokoju. Przypomnę sobie dzisiaj uczynki miłosierdzia co do ciała i duszy i pomyślę, czy o nich pamiętam na co dzień?

III. Oratio: Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Oto dzień, który Pan uczynił,
radujmy się nim i weselmy...

Ps 118, 22.24

IV. Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS