I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by podchwycić Jezusa w mowie(...).
Jezus przejrzał ich przewrotność i rzekł: „Czemu Mnie kusicie, obłudnicy?”

Mt 22, 15. 18

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Faryzeusze pragnęli zdobyć choćby najmniejszy dowód przeciw Jezusowi, aby móc Go oskarżyć. Chcieli wykazać np. sprzeczność Jego nauczania z obowiązującym porządkiem, prawem, zasadami. Pragnęli, aby uznano Go za wywrotowca, mąciciela, przeciwnika panującej władzy, którego z całą surowością należy ukarać, łącznie z karą śmierci, eliminacji ze społeczeństwa i to raz na zawsze.

Ja nie chcę pochwycić Jezusa w mowie. Ja pragnę być pochwycony przez Jego słowo. Ja pragnę być nie oskarżycielem Pana, ale Jego świadkiem, apostołem, uczniem. Jak najczęściej będę naradzał się z Jezusem odnośnie mojego życia, moich wyborów, aby nigdy w mym sercu nie zrodziła się pokusa odejścia od Niego, życia poza Nim czy też wbrew Niemu. A nawet, gdybym odszedł, to ufam, że odnajdzie mnie Jego miłosierdzie i pomoże wrócić do prawdziwego, Bożego życia.

Kusząc Jezusa, Faryzeusze niejako stanęli po stronie złego ducha. Ich przewrotność doszła do szczytu. Oni byli pewni, że zapędzą Jezusa w przysłowiowy „kozi róg”.

Ja pragnę być z Jezusem, aby dać skuteczny opór pokusom, które będą chciały zawładnąć moim sercem, dać skuteczny opór złu, opór złemu duchowi. Zamiast przewrotności i obłudy zadbam o przejrzystość, czytelność, klarowność moich relacji ze Zbawicielem i ich umocnienie. Pomogę tym, którzy zaniedbali więź z Panem w jej odbudowie, naprawieniu.

Pomodlę się o pokój dla całego świata, o zakończenie trwających konfliktów, o łaskę trwania przy Jezusie, o łaskę bycia pochwyconym przez słowa Pana. Polecę Panu tych, którzy w ostatnim czasie w sposób szczególny prosili mnie czy wręcz błagali o dar modlitwy.

III. Oratio: Teraz ty mów do Boga:

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Oddajcie Panu, rodziny narodów,
oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu,
przynieście dary i wejdźcie na Jego dziedzińce...

Ps 96, 7 - 8

IV. Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Wielki jest Pan, godzien wszelkiej chwały

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS