I. Lectio

Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

«Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam przemienił się wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden wytwórca sukna na ziemi wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem”. I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie”. I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa»

(Mk 9, 2-4. 7-8 – Ewangelia)

II. Meditatio

Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Załapać się do ekipy Pana Jezusa obok apostołów Piotra, Jakuba i Jana, aby wejść na górę wysoką to nie jest przywilej, zaszczyt, wyróżnienie, to konieczność. Załapać się, aby być nie tylko świadkiem przemiany Zbawiciela, doświadczyć tajemnicy Jego bóstwa, ale też urealnić i uskutecznić proces swojej, osobistej przemiany. Proces mojej przemiany dokonuje się już wówczas kiedy z Panem wspinam się na tę górę a nie dopiero, gdy tam przybędę. Można by powiedzieć, że na szczycie dokonuje się tej przemiany finalizacja.

Czy pragnę znaleźć się w ekipie Pana Jezusa? Czy o to zabiegam, przypominam się na modlitwie Panu Jezusowi? Czy może zadawalam się tym, że pozostanę u podnóża Góry Przemienienia, gdyż wystarczą mi zmiany, które się we mnie dokonują np. w wyniku upływu czasu?

Na górze przemienienia dowiadujemy się, że w procesie naszej osobistej przemiany są ważne rozmowy z Eliaszem, Mojżeszem i innymi bohaterami Starego i Nowego Testamentu czyli codzienny kontakt ze słowem Bożym. Jednak kluczową rozmową w tej przemianie jest codzienna rozmowa z Jezusem czyli codzienna modlitwa. W Jezusie bowiem wypełniają się wszystkie wydarzenia zawarte w Starym Przymierzu, wszyscy bohaterzy ku Jezusowi prowadzą. A do tego sam Ojciec niebieski na górze przemienienia zabrał głos, zachęcając nas, aby słuchać Jego Syna.

Czy ja wsłuchuję się w Jego głos, wsłuchuję się codziennie i uważnie? Czy systematycznie rozmawiam też z bohaterami Starego i Nowego Testamentu? Czy dzięki tym rozmowom pogłębia się moje życie, poszerza się jego perspektywa i to poza horyzonty doczesności? Czy w tych rozmowach odnajduję inspirację do dobrego, mądrego życia, także pośród trudności i życiowych zmagań?

Uczynię rachunek sumienia z realizacji moich wielkopostnych postanowień. Jeżeli będzie taka potrzeba dokonam w nich korekt. W modlitwie poproszę o dar wytrwałości i wierności, o dar posłuszeństwa głosowi Pana. Dalej będę polecał intencje związane z trwającym czasem pandemii. Tym razem pomodlę się szczególnie za opiekujących się chorymi.

III. Oratio

Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Wypełnię me śluby dla Pana
przed całym Jego ludem.
W dziedzińcach Pańskiego domu,
pośrodku ciebie, Jeruzalem…
(Ps 116, 18-19)

IV. Contemplatio

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

O Panie, jestem Twoim sługą!