I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

​Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. Czterdzieści dni przebywał na pustyni, kuszony przez szatana.
Żył tam wśród zwierząt, aniołowie zaś Mu usługiwali.
Po uwięzieniu Jana przyszedł Jezus do Galilei i głosił Ewangelie Bożą.
Mówił: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”.

Mk 1,12-15

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Wierzyć w Ewangelię, otwierać się na Ewangelię, żyć Ewangelią. Aby tak się działo, potrzebna jest w sercu i życiu odpowiednia przestrzeń dla Ewangelii: godna, uporządkowana, gotowa wypełnić się Ewangelią po brzegi. To wymaga ciągłego nawracania się, zmiany myślenia z ludzkiego na Boże, zmaganiem się z różnymi słabościami, z grzechem, pokusami złego Ducha. Im więcej Ewangelii w sercu i życiu tym skuteczniejsze nawracanie się. Im owocniejsze nawracanie, tym więcej przestrzeni dlaEwangelii w sercu i życiu.

Czy rozpoczęty kolejny czas Wielkiego Postu to dla mnie okazja, aby podjąć jeszcze intensywniejsze wysiłki ku nawróceniu? Czy się nawracam i to nie tylko z racji Wielkiego Postu, ale każdego dnia? Czy nie zrażam się trudnościami czy porażkami jakie spotykam na swojej drodze nawracania się? Czy jednym z owoców mojego nawracania się jest wiara w Ewangelię, życie Ewangelią? Czy ja wierzę i żyję? Czy dla mnie Ewangelia to tylko piękna teoria czy pełna życia praktyka? Czy w procesie nawracania się i wiary w Ewangelię codziennie przywołuję pomocy Jezusa, mojego anioła Stróża, moich patronów z chrztu czy bierzmowania, powierzam się modlitwie Kościoła? Czy noszę w sercu pragnienie, aby czas mojego życia wypełnił się Bożym życiem i królowaniem Pana Boga?

Pomodlę się o łaskę owocnego przeżycia czasu Wielkiego Postu dla całej wspólnoty Kościoła świętego, dla moich bliskich, wspólnoty, dla siebie, o dar pokoju dla ludzkich serc. Pomyślę o moim wielkopostnym postanowieniu. Mocy Ducha Świętego polecę szczególnie rekolekcjonistów i rekolektantów tego świętego czasu.

III. Oratio: Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Dobry jest Pan i prawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
uczy pokornych dróg swoich...

Ps 73, 23 - 24

IV. Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS