I. Lectio Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty. «Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. Czterdzieści dni przebywał na pustyni, kuszony przez szatana. Żył tam wśród zwierząt, aniołowie zaś Mu usługiwali. Po uwięzieniu Jana przyszedł Jezus do Galilei i głosił Ewangelie Bożą. Mówił: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”» (Mk 1,12-15 – Ewangelia) II. Meditatio Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”. Ja też potrzebuję pomocy i mocy Ducha Świętego, aby mnie prowadził przez pustynię wielkopostnego wysiłku, wielkopostnych zmagań, wypełniania wielkopostnych postanowień. Bez mocy Ducha Bożego sobie nie poradzę, nie dam rady, szybko się zniechęcę, porzucę moje postanowienia uczynione na ten czas. Czy na początku czasu Wielkiego Postu (ale też w czasie jego trwania) modlę się o Bożego Ducha, proszę, wręcz błagam o Jego moc i prowadzenie? Czy ufam, że z Jego pomocą czas wielkopostnych zmagań będzie dla mnie owocny, wielkopostne postanowienia wypełnione, że dam sobie radę? Ewangelista Marek wspomina o uwięzieniu Jana Chrzciciela. Trafił za kratki, gdyż wzywał do nawrócenia samego władcę, wzywał do uregulowania grzesznej sytuacji życiowej. Jan został uwieziony, ale słowo Boże, Boża prawda, Ewangelia dalej rozbrzmiewała dzięki Jezusowi, który ją głosił. Czy głoszona Ewangelia rozbrzmiewa w moim sercu? Czy moje serce, życie dla Bożego słowa jest przestrzenią rozwoju czy więzieniem? Czy zdaję sobie sprawę, że Bożego słowa nie da się uwięzić, choć może byłoby to możliwe wobec jego głosicieli? Czy wiem, że życie wbrew Bożemu słowu, obok tego słowa może się zakończyć więzieniem, mogę stać się więźniem grzechu, nieprawości, zła. To jest często specyficzne więzienie, mające w oknach złote kraty, które dają złudne poczucie wolności? Tam, gdzie pojawia się Pan Jezus wypełnia się czas. W Jezusie też blisko nas jest Boże królestwo. Trzeba się na nie i Jezusa otworzyć a będzie już nie blisko, ale w nas a my w nim. Być w królestwie Jezusa, to ciągle się nawracać, aby jeszcze mocnej wierzyć i żyć Ewangelią. Janowi nie udało się nawrócić władcy, Heroda. Czy Jezusowi uda się tego dokonać z moją osobą, z moim sercem? Czy czas Wielkiego Postu to dla mnie okazja, aby uskutecznić mój proces nawracania się? Czy zdaję sobie sprawę, że nie wystarczy tylko wierzyć w Ewangelię, trzeba też nią żyć? Będę prosił Ducha Świętego, aby swoją mocą wspierał moje wielkopostne wysiłki, realizację wielkopostnych postanowień. Dalej będę się modlił w intencjach związanych z trwającą pandemią, szczególnie za chorych, o łaskę powrotu do zdrowia. III. Oratio Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu: Dobry jest Pan i prawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
uczy pokornych dróg swoich…
(Ps 25, 8-9) IV. Contemplatio Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia: Drogi Twe, Panie, to łaska i wierność! --- --- --- --- --- --- --- --- --- | 
ul. św Jacka 16, 30-364 Kraków
