I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów.
Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym,
i abyście wierząc mieli życie w imię Jego.

J 20, 30 - 31

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Pan Jezus w Ewangelii Jana powiedział: „Jeżeli znaków i cudów nie zobaczycie, nie uwierzycie (J 4,48)”. Zapisali więc, jak słyszeliśmy na zakończenie dzisiejszej, niedzielnej Ewangelii, abyśmy uwierzyli w Jezusa Mesjasza, Bożego Syna, aby ta wiara pozwalała nam godnie, dobrze, prawdziwie, mądrze żyć w pogodne i pochmurne dni, pośród radości i zmagania z przeciwnościami życia, abyśmy mocą tej wiary pomagali innym, chwiejącym się w wierze, wiarę tracącym, tym, którzy nie wierzą.

Czy ja wierzę? Czy wierzę, że Jezus jest obiecanym Mesjaszem, Synem Bożym? Czy moje codzienne życie może potwierdzić i potwierdza moją wiarę? Czy jej nie zaprzecza, jej nie neguje, jej nie kwestionuje? A jakim znakiem jest ono ( moje życie ) dla innych, moich bliźnich, moich braci i sióstr, szczególnie tych, których mam na co dzień obok siebie, z którymi pracuję, uczę się, odpoczywam, mieszkam? Pomaga im wierzyć czy nie, jest za Jezusem czy przeciw Niemu, zachęca do budowania więzi z Panem czy do tej więzi zniechęca? W niedzielę Miłosierdzia poproszę Jezusa, aby nim, miłosierdziem wypełnił w obfitości moje serce, moje całe życie jakże często przeplatane grzechem i niewiernością. „Jezu, ufam Tobie!” Pragnę wołać z całym Kościołem, więcej, z całą ludzkością i nie tylko w Uroczystość Bożego Miłosierdzia, ale każdego dnia.

Postaram się dzisiaj odmówić Koronkę do Bożego Miłosierdzia zachęcając do wspólnej modlitwy także inne osoby, może swoich najbliższych w łączności z modlitwami, które odbywają się w Krakowskich Łagiewnikach, w sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Szczególnie w tej modlitwie będę prosił o dar pokoju dla świata, dla ludzkich serc, o nawrócenie serc ogarniętych żądzą przemocy, wojny, zabijania.

III Oratio: Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Uderzono mnie i pchnięto, bym upadł,
lecz Pan mnie podtrzymał.
Pan moją mocą i pieśnią,
On stał się moim Zbawcą...

Ps 118, 13 - 14

IV Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Bądź uwielbiony miłosierny Panie

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS