I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Dzieci moje, piszę wam to dlatego, żebyście nie grzeszyli.
Jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, mamy Rzecznika wobec Ojca – Jezusa Chrystusa sprawiedliwego.
On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata.
Po tym zaś poznajemy, że Go znamy jeżeli zachowujemy Jego przykazania.
Kto mówi: „Znam Go”, a nie zachowuje Jego przykazań, ten jest kłamcą i nie ma w nim prawdy.
Kto zaś zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała.

1 J 2,1-5a

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Nie wystarczy znać Jezusa, mieć Go wśród swoich znajomych, trzeba żyć niejako Jezusem, żyć według Jego przykazań, Jego Ewangelią z dnia na dzień coraz gorliwej, mądrzej, owocniej. Czy znam Jezusa i żyję według Jego przykazań? Czy znam Jezusa w teorii deklaracji a jest On mi obcy w praktyce życia?

To wielkie niebezpieczeństwo dla naszego życia, sprzeczność pomiędzy deklaracją, że znam Jezusa a życiem wbrew Jego przykazaniom. Ta sprzeczność sprawia, że nasze życie zostaje zakłamane i mija się z prawdą, która odsłania się w Jezusie Chrystusie, a to prosta droga do życia w kłamstwie, do niewoli serca. Czy tej sprzeczności nie ma w moim życiu? Ja Go znam i Nim żyję? Co robię, aby nie zakłamać swojego życia dla Jezusa, nie mijać się w życiu z prawdą, której Jezus dał świadectwo?

Zachowywanie nauki Jezusa, życie według niej doskonali człowieka w Bożej miłości. Ta miłość nie tylko wypełnia serce, ale jest coraz mocniejsza, prowadzi ku ofiarności i poświęceniu. Czy tej miłości, Bożej miłości jest we mnie, moim życiu coraz więcej? Czy się w niej wydoskonalam, umacniam, rozwijam, ją pogłębiam? Czy tą miłością dzielę się z innymi, którzy są jej spragnieni jak codziennego chleba, aby żyć, godnie żyć?

Pomodlę się o spójność w moim życiu pomiędzy deklaracją, że znam Jezusa a życiem według Jego przykazań, Jego nauki. Dalej będę prosił o pokój dla świata, o opamiętanie, nawrócenie dla wszelkich agresorów, o skuteczną pomoc dla ofiar wszelkich wojen i konfliktów, szczególnie dla chorych, starszych, dzieci.

III Oratio: Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Kiedy Cię wzywam, odpowiedz mi, Boże,
który wymierzasz mi sprawiedliwość.
Tyś mnie wydźwignął z utrapienia,
zmiłuj się nade mną i wysłuchaj moją modlitwę...

Ps 4, 2

IV Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Panie Jezu, daj nam zrozumieć Pisma

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS