I. Lectio: Czytaj z wiarąi uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: „Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco”. Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.
Odpłynęli więc łodzią na miejsce pustynne osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich uprzedzili. Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum i zdjęła Go litość nad nimi; byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać.

Mk 6,30-34

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Jezus, jak czytamy w Ewangelii, zapewne z wielką uwagą i skupieniem wysłuchał sprawozdania z co dopiero zakończonej akcji misyjnej, z tego co „zdziałali i czego nauczali”, wysłani przez Niego uczniowie. Z taką samą uwagą i skupieniem, zainteresowaniem słucha, co ja mam Mu do powiedzenia o tym czego dokonałem w kończącym się dniu.

Czy ja codziennie, szczególnie w ramach wieczornej modlitwy, rachunku sumienia opowiadam Panu Jezusowi, co zdziałałem, czego nauczałem, czego się nauczyłem z perspektywy kończącego się dnia, o moich sukcesach i porażkach? A może opowiadam o tym wszystkim, tylko nie Panu Jezusowi?

Jezus po wysłuchaniu  niejako sprawozdania z przeprowadzonej akcji misyjnej wysyła uczniów na miejsce pustynne, aby trochę odpoczęli, nabrali nowych sił, tak bowiem intensywne było ich życie, że często nie mieli czasu, aby w spokoju spożyć nawet posiłek. Jezus dba nie tylko o ducha, ale i o cielesną stronę życia swoich uczniów, o ich zdrowie fizyczne i duchowe.

Jak sobie radzę w swoim życiu w zachowaniu odpowiednich proporcji pomiędzy pracą a odpoczynkiem? Jak odpoczywam? Czy po odpoczynku czuję nowy zapał, nowe siły do podjęcia obowiązków, pracy? Czy mój odpoczynek czasami nie jest „męczący” i po jego zakończeniu wcale mi nie śpieszno do obowiązków czy pracy? Czy dbam, aby w spokoju, po „ludzku” spożywać codzienne posiłki?

Pomodlę się o umiejętność wprowadzania w życiu odpowiednich proporcji pomiędzy pracą a odpoczynkiem. Polecę Bożej dobroci wszystkich aktualnie odpoczywających i tych, którzy troszczą się o nich, za pielgrzymujących, za trudzących się przy pracach polowych, o pokój na świecie. Wieczorem na modlitwie opowiem Panu Bogu jak minął dzień, o moich sukcesach i ewentualnych porażkach.

III. Oratio: Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną,
przez wszystkie dni mego życia
i  zamieszkam w domu Pana
po najdłuższe czasy...

Ps 23,6

IV. Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS