I.  Lectio:Czytaj z wiarąi uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty:

​Jezus wyznaczył jeszcze innych, siedemdziesięciu dwóch uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo...”. Łk 10,1-4

II. Meditatio:Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Dwunastu Apostołów nie było zamkniętym klanem. Oni mieli być fundamentem wielkiej wspólnoty Kościoła. Nie dziwi fakt, że Pan Jezus wybiera do działań misyjnych także innych uczniów w liczbie siedemdziesięciu dwóch. Tych siedemdziesięciu dwóch, to zapowiedź całej rzeszy misjonarzy i misjonarek, którzy będą kontynuować Jego dzieło aż po krańce świata.

Ja może nie pojadę na misje, ale powinienem zadbać o ducha misyjnego w swoim sercu, tam gdzie żyję, mieszkam, uczę się czy pracuję. Czy to czynię? Czy przygotowuję grunt pod działalność samego Jezusa. Czy wspieram misyjne dzieło Kościoła, materialnie i modlitewnie?

Dzieło do wykonania jest ogromne. Świadom tego Pan Jezus wzywa wspólnotę Kościoła do modlitwy o nowe, święte powołania do służby Bożej, do głoszenia Ewangelii. Czy ten apel, to wezwanie, prośba trafiły do mego serca? Czy ja regularnie się modlę o nowe powołania? A może mi wszystko jedno czy żniwo zostanie zebrane w całości, czy też wiele kłosów się zmarnuje, zamiast do spichlerza trafi na śmietnik? Czy polecam w modlitwie tych, którzy odpowiedzieli na apel Pana Jezusa, aby gorliwie i z zapałem angażowali się w głoszenie Ewangelii, aby w swej posłudze nie ustawali?

Pomodlę się o nowe powołania do służby Bożej, liczne i święte. Dalej będę oprosił o pokój dla świata. Polecę Panu Bogu odpoczywających i tych, którzy troszczą się o ich odpoczynek.

III. Oratio:Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Morze na suchy ląd zamienił,
pieszo przeszli przez rzekę:
Nim się przeto radujmy!
Jego potęga włada na wieki...

Ps 66, 16

IV. Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Niech cała ziemia chwali swego Boga

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS