I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy podobni do ludzi, oczekujących na swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci; aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc będzie im usługiwał”
Łk 12, 35 -37

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Nie tylko służby odpowiedzialne za bezpieczeństwo państwa i obywateli, policja, straż, wojsko, nie tylko żołnierz stający na straży, powinni być w stanie gotowości do natychmiastowego działania, podjęcia szybkiej i skutecznej akcji. Ta gotowość ma też charakteryzować uczniów Jezusa Chrystusa.

Czy gotowość i czujność należą do cech mojego charakteru? Czy jestem czujny, gotowy nie tylko na przyjęcie Pana, który przyjdzie na końcu czasów, ale teraz, kiedy do mnie przychodzi? Przychodzi w swoim słowie, drugim człowieku. Czy może liczyć, że kiedy zapuka, to rozpoznam natychmiast, że to On. Nikt bowiem tak nie puka jak On. Rozpoznam i Mu otworzę, natychmiast. Czy też może wpadnę w panikę, moment otwarcia będę odwlekał w nieskończoność lub będę udawał, że nie słyszę. Czy troska o gotowość i czujność na spotkanie z Panem, to dla mnie przykry obowiązek czy powód do radości?

Nagroda, która czeka sługę czujnego i przygotowanego przerasta jego wyobrażenia. To nie będzie tylko słowne podziękowanie, jakiś gest życzliwości czy aprobaty. Sam Pan będzie mu usługiwał przy stole.

Czy jestem wdzięczny Panu, że już dziś rękoma tylu ludzi mi usługuje, pomaga, czyni moje życie radośniejsze i piękniejsze? Czy w życiu liczę tylko na to czy wręcz żądam, że będę obsługiwany? Czy potrafię stanąć po drugiej stronie stołu jako ten, który usługuje, jako ten, który służy? Jaka jest jakość mojej służby? Służę, bo muszę? Czy też służę, bo kocham, bo do tego wzywa mnie Pan?

W modlitwie podziękuję Panu za ludzi, z których służby pełnej czujności i gotowości, korzystam.

III. Oratio: Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Dusza nasza oczekuje Pana.
On jest naszą pomocą i tarczą.
Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska,
Według nadziei, którą pokładamy w Tobie...

Ps 33, 20.22

IV. Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Szczęśliwy naród wybrany przez Pana

opracował: ks. Ryszard STankiewicz SDS