Propozycja modlitwy Słowem Bożym w dynamice lectio divina
18 kwietnia 2021

I. Lectio

Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

«Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba»

(Łk 24, 35 – zdanie z Ewangelii Łk 24, 35-48)

II. Meditatio

Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Przekaz ustny, opowiadanie, było w czasach Jezusa podstawową formą przekazywania wiadomości, rodowych tradycji, prawd wiary itp. Na drugim niejako końcu ustnego przekazu była pamięć słuchających lub słuchającego. Zapamiętać jak najwięcej, jak najwierniej, niejako zapisać w pamięci i sercu, aby w odpowiednim momencie przekazać dalej.

Droga to miejsce, które sprzyja spotkaniom z innymi ludźmi. W czasach Jezusa większość pokonywała ją idąc pieszo. Nie stać ich było na osła, wielbłąda czy konia. Maszerując drogą, wędrując czy idąc można wymieniać informacje, myśli, dyskutować. Można też milczeć. U kresu pokonywanej drogi można nie tylko odczuwać zmęczenie, ale bogactwo usłyszanych treści przekazanych przez współwędrowców.

Łamanie chleba to w kościele pierwotnym określenie Eucharystii. Jezus łamał zapewne chleb w sposób jedyny i niepowtarzalny, charakterystyczny, łatwo rozpoznawalny, wręcz przejmujący, poruszający. On dalej łamie chleb w każdej Mszy św., ale nie tylko. On łamie go, kroi tysiącem rąk, które po jego ukrojeniu, odłamaniu od całości, ten ukrojony, ułamany kawałek podają zgłodniałemu dziecku, mężowi, gościowi, bezdomnemu.

O czym ja opowiadam idąc z innymi drogą, siedząc przy stole czy na ławce w parku? Czy jest to coś więcej niż informacje o pogodzie, wyniki zmagań sportowych, ostatnio zasłyszane plotki? Czy w moim życiowym „opowiadaniu” jest też miejsce na świadectwo mojej wiary, moich spotkań z Jezusem? A może o tym nie opowiadam, bo się wstydzę, bo nie byłoby o czym opowiadać? Czy kiedy Pan mówi do mnie w swoim słowie, to staram się zapamiętać jak najwięcej, rozważyć, wprowadzić w życie? Czy wśród moich wielu codziennych dróg (droga do szkoły, do pracy, do sklepu, do urzędu) jest też droga do kościoła, do Boga? Czy jest to droga jedna z wielu, czy droga najważniejsza, której inne są podporządkowane? Czy ja poznaję Pana po łamaniu chleba? Czy rozpoznaję Go w czasie Mszy Świętej? Czy On mnie rozpoznaje, odnajduje wśród uczestników Eucharystii? Czy rozpoznaje mnie po aktywnym, zaangażowanym, systematycznym uczestnictwie? Jezus łamie dla mnie chleb, daje mi Siebie. Czy ja potrafię połamać, podzielić się z innymi chlebem, moim czasem, moimi zdolnościami, sobą?

Pomodlę się za ostatnio spotkane osoby na drogach mojego życia. Zrobię sobie sprawdzian, pytając siebie, co zostało w mojej pamięci z usłyszanego, niedzielnego słowa Bożego, wygłoszonej homilii? Podziękuję za tych, którzy codziennie dla mnie łamią chleb, czyli dzielą się swoim życiem. Pomodlę się o ustanie pandemii.

III. Oratio

Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Kiedy Cię wzywam, odpowiedz mi, Boże,
który wymierzasz mi sprawiedliwość.
Tyś mnie wydźwignął z utrapienia,
zmiłuj się nade mną i wysłuchaj moja modlitwę…
(Ps 4, 2)

IV. Contemplatio

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Panie Jezu, daj nam zrozumieć Pisma!