I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Jezus opowiedział uczniom przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie ustawać ( przypowieść o sędzim i wdowie ).(...) A Bóg czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie? Łk 18, 1.7-8

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Często modlitwę przyrównuje się do oddychania. Brak jednego czy drugiego prowadzi do śmierci, duchowej w przypadku modlitwy i fizycznej w przypadku oddychania. Modlitwa tak jak oddech, raz jest intensywna, a raz ledwo wyczuwalna. Pan Jezus podkreśla w Ewangelii, że ważne, aby była nieustanna, wierna, wręcz natarczywa. Pan Bóg takiej modlitwy nie pozostawi bez pozytywnej odpowiedzi, bez swojego zaangażowania na rzecz wzywających Jego pomocy, wsparcia, opieki.

Jaka jest moja modlitwa, systematyczna czy w kratkę? Czy wołam do Pana dniem, a kiedy trzeba to i nocą? Czy nie odkładam, nie odwlekam modlitwy na później, na lepszy czas, do momentu aż przyjdą chęci czy ochota? Czy zdaję sobie sprawę, że Panu Bogu „podobają” się nie tylko modlitwy tzw. „uładzone”, „grzeczne”, „poprawne” ale też „gwałtowne” „natarczywe” czy wręcz „buntownicze”? Czy znam smak modlitwy oschłej, trudnej, wymagającej, modlitwy, która boli?

Pan Jezus wyraża swoją troskę o stan wiary w sercach ludzi. Martwi się, czy będzie zadawalający, kiedy On powróci, aby podsumować historię świata i człowieka. Czy nie będzie musiał jej szukać, jak ten, co zgubił coś cennego? Czy szukając jej, znajdzie?

Czy dbam o moją wiarę? Czy ją pogłębiam? Czy umacniam wiarę, poszerzając moją wiedzę religijną? Czy zdaję sobie sprawę, że bez wiary także moja modlitwa jest niewiele warta? Grozi jej rytualizm, powierzchowność, traktowanie jak jakiś magicznych formuł czy zaklęć. Czy moja wiara w Boga z dnia na dzień staje się coraz bardziej zawierzeniem Bogu, powierzeniem się Jemu, oddaniem Jego Osobie. Czy praktykuję moją wiarę, przekuwam ją na czyn? Uczynię wszystko, aby Pan Jezus nie musiał czekać na koniec, ale już teraz mógł spotkać się z moją żywą, codzienną wiarą?

Poproszę o umocnienie we mnie daru modlitwy i wiary, o pokój dla świata.

III. Oratio: Teraz ty mów do Boga:

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Wznoszę swe oczy ku górom;
skąd nadejść ma dla mnie pomoc?
Pomoc moja od Pana,
który stworzył niebo i ziemię...

Ps 121,1-2

IV. Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Naszą pomocą jest nasz Pan i Stwórca

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS