I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty:

A Pan niech pomnoży liczbę waszą i niech spotęguje waszą wzajemną miłość dla wszystkich, jaką i my mamy dla was; aby serca wasze utwierdzone zostały jako nienaganne w świętości wobec Boga, Ojca naszego, na przyjście Pana naszego Jezusa wraz ze wszystkimi Jego świętymi. A na koniec, bracia, prosimy i zaklinamy was w Panu Jezusie: według tego, coście od nas przejęli w sprawie sposobu postępowania i podobania się Bogu - jak już postępujecie - stawajcie się coraz doskonalszymi! Wiecie przecież, jakie nakazy daliśmy wam przez Pana Jezusa.

1 Tes 3,12-4,2

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Często słyszymy, że ważna jest nie tylko ilość, ale też i jakość: produktu, zespołu, materiału i tak dalej. Apostoł Paweł wyraża pragnienie, modli się, aby liczba uczniów Jezusa w Tesalonikach nie tylko wzrastała, ale, aby wzrastała też ich jakość czyli wzajemna miłość. Moc wzajemnej miłości pomoże wierzącym z Tesalonik utwierdzić się w nienagannej świętości wobec Pana Boga i tym samym być w gotowości na powtórne przyjście Pana Jezusa wraz ze wszystkimi świętymi.
Apostoł przypomina Tesaloniczanom, że wraz z Ewangelią pozostawił im też wskazania od samego Pana Jezusa odnośnie codziennego życia i postępowania. Nie muszą w życiu stawiać kroków po omacku, w nieznanym kierunku, bez celu. Oni wiedzą co mają czynić, jak mają postępować. Paweł wręcz zaklina i prosi, aby trzymali się tych zasad. Trzymając się ich będą wzrastać w doskonałości a tym samym w ich życiu będzie miał upodobanie sam Pan. Bogu będą się podobać.
Czy modlę się, aby wzrastała liczba uczniów Pana Jezusa? Czy modlę się nie tylko o wzrost liczby uczniów Pana, ale także o codzienny wzrost jakości ich chrześcijańskiego życia, także mojego życia? Czy pamiętam, że o jakości życia ucznia Pana Jezusa ostatecznie decyduje miłość do Boga, bliźniego, siebie? Czy o tę miłość proszę w modlitwie, proszę aby Pan spotęgował i umocnił ją w moim sercu? Czy w Ewangelii odnajduję inspiracje do mojego, codziennego życia świadom tego, że pochodzą one od samego Pana Jezusa? Odnajduję je i do nich się stosuję? Czy myślę tylko o tym jak podobać się światu, zapominając o podobaniu się Panu Bogu? Czy mam upodobanie w Bożym życiu, ufając, że Pan ma upodobanie w moim? Czy w życiu nie zadawalam się przeciętnością i bylejakością, ale staram się czynić ciągłe postępy i podążać ku doskonałości? Czy pragnę dobrze wypaść przed Panem Bogiem nie tylko w dniu Jego powtórnego przyjścia na końcu czasów, ale tak po prostu, na co dzień?
Pomodlę się o owocne przeżycie czasu adwentu dla Kościoła świętego, mojej wspólnoty parafialnej, rodzinnej czy zakonnej, dla siebie. Będę mocno prosił o oddalenie pandemii, coraz skuteczniejszą walkę z jej skutkami, o zdrowie dla chorych, siły i środki dla ich opiekunów, o pokój na świecie.

III Oratio: Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Dobry jest Pan i prawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
pokornym uczy dróg swoich...

Ps 25, 8 - 9

IV Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS