I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty:

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jeżeli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy w nim przebywać. Kto Mnie nie miłuje, ten nie zachowuje słów moich. A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem”.

J 14,23-24.26

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

W życiu nie wystarczą słowa poparcia, deklaracje przynależności, zapewnienia o przyjaźni i pamięci. Za fasadą pięknych, okrągłych, górnolotnych słów może kryć się pustka i życiowa bierność. Dotyczy to także relacji uczeń – Jezus, ja – Jezus.
Czy ja miłuję Jezusa? Czy w miłości nie ograniczam się do samych, może i pięknych, ale tylko słów, deklaracji, zapewnień? Czy potwierdzam moją miłość do Pana czynami, których inspiracją jest Jego nauka? Czy zachowuję całą naukę Pana, a nie tylko wygodne dla mnie jej części czy fragmenty?

Pan Jezus wskazuje na Osobę Ducha Świętego, który czuwa nad realizacją wskazań zawartych w Ewangelii. On nieustannie przypomina uczniom Jezusa (bo ludzka pamięć jest zawodna) wskazania przez Niego pozostawione, uczy i pomaga je realizować, wypełniać, nimi żyć.
Czy pozwalam prowadzić się Duchowi Świętemu, jestem wrażliwy na Jego natchnienia? Czy od Niego uczę się, jak wypełniać wskazania Ewangelii? Od Niego też czerpię siłę i moc do ich realizacji? Czy dzięki Duchowi Świętemu uważam, że Ewangelia jest wymagająca, ale możliwa do wypełnienia?

Pan Jezus podkreśla, że ten, którego nie łączy z Nim relacja miłości, nie będzie zachowywał Jego słów, nie będzie żył Ewangelią, żył według jej wskazań. Owszem, on może dobrze znać nauczanie Pana Jezusa, cenić jego treść a nawet do niego się odwoływać w różnych wystąpieniach i dyskusjach, ale żył będzie według swojej ewangelii, wedle własnego pomysłu na życie.
Czy dbam o relację z Panem Jezusem, ciągle i coraz bardziej otwierając się na Jego miłość do mnie i odpowiadając miłością do Niego? Czy to ona inspiruje mnie, zachęca do życia według słów Zbawiciela? Czuję się kochany przez Jezusa, sam kocham Jezusa i żyję Jego ewangelią. Czy nie usiłuję żyć według jakiejś swojej nauki lub nauki zaczerpniętej z propagandy tego świata?

Pomodlę się o dar miłości potwierdzonej nie tylko słowami, ale i czynami, o dar pokoju dla świata, Ukrainy, ludzkich serc. Polecę w modlitwie wszystkie dzieci, które przyjęły lub w najbliższym czasie przyjmą pierwszy raz Pana Jezusa w Komunii świętej, aby umacniała się ich miłość do Zbawiciela.

III. Oratio: Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi,
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę,
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów...

Ps 67, 2 - 3

IV. Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS