I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty:

Jezus przyszedł do pewnej wsi. Tam niejaka niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swego domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która usiadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie. Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług. Przystąpiła więc do Niego i rzekła: „Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła”. A Pan jej odpowiedział: „Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona

Łk 10, 38 - 42

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Jezus przyjmuje gościnę u Marty i Marii. Z kontekstu Ewangelii wynika, że przyszedł do nich nie tylko żeby się posilić, przenocować, odpocząć ale też, aby głosić Ewangelię, nauczać. Przyszedł tam jako ten, który karmi ludzkie serca mocą Swego słowa. Maria więc oddała inicjatywę w ręce Jezusa. Zajęła miejsce u Jego stóp jak uczennica przed mistrzem, nauczycielem i wsłuchiwała się w to, co On mówił. Tak dała się porwać słowom Jezusa, że zapomniała o biednej, zalatanej, zapracowanej Marcie. Marta zaś chciała mieć inicjatywę po swoje stronie, chciała zaspokoić pragnienia Jezusa, dobrze Go ugościć i Jego uczniów. W pewien sposób poskarżyła się na siostrę. W odpowiedzi Jezus nie przekreślając trudów Marty, przypomniał, aby w życiu nie utracić tej najważniejszej cząstki, czyli chwil zasłuchania w Jego słowo, trwania u Jego stóp.

Czy ja trwam, zasłuchany? Czy pamiętam, że Jezus dalej jest głodny, spragniony ludzkiego serca, także mojego serca, które Go słucha, otwiera się na dar Jego Ewangelii? Czy ja codziennie pamiętam o tej najlepszej cząstce czyli słuchaniu słów Pana? Czy słucham uważnie i z zainteresowaniem? Czy tylko udaję, że słucham a tak naprawdę myślami i sercem jestem gdzie indziej? Czy w moim życiu mądrze współpracują ze sobą czyn i modlitwa? Czy nie popadam w herezję czynu, spychając modlitwę, słuchanie Pana na życiowy margines? Czy swoimi czynami pragnę usłużyć Panu, czy zasłużyć na ludzkie pochwały? Czy jestem człowiekiem gościnnym?

Pomodlę się o dar harmonii, współpracy pomiędzy czynem i modlitwą, czynieniem dla Pana i słuchaniem Go. Polecę Panu odpoczywających, wszystkie wakacyjne inicjatywy Kościoła, o ustanie wszelkich wojen, konfliktów, o dar pokoju dla ludzkich serc. Pomodlę się za tych, którzy mają problemy z modlitwą, słuchaniem Pana.

III. Oratio: Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo.

Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Kto nie czyni bliźniemu nic złego,
nie ubliża swoim sąsiadom,
kto za godnego wzgardy uważa złoczyńcę,
ale szanuje tego, kto boi się Pana...

Ps 15, 3 - 4

IV. Contemplatio: Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Prawy zamieszka w domu Twoim Panie

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS