I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo. Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę. Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze. Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy bądźcie podobni do ludzi oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc, będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie. A to rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie przyjść ma złodziej, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie».

Łk 12,32-40

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Oczekiwać na przyjście Pana Jezusa, to nerwowo, co pięć minut wyglądać niejako przez okno, czy już nie nadchodzi, się nie zbliża, nie jest tuż, tuż u drzwi. A może robić swoje, wypełniać zadania, które powierzył nam przed swoim odejściem do Ojca, w szczególności troszczyć się o dobro bliźnich powierzonych naszej pieczy. A jak wróci i zakołacze, przerwać wykonywane zajęcia i prace, czy zadania, pobiec, aby Mu otworzyć.

Czy ja czekam i nie ważne jest, czy Pan zapuka do mych drzwi za chwilę, jutro, czy w innym, bardziej odległym terminie, będę gotowy i kiedy zapuka, uczynię wszystko, aby Mu jak najszybciej otworzyć, powitać Go. Czy staram się to czynić także i teraz, kiedy codziennie przychodzi do mnie w swoim słowie, sakramentach, drugim człowieku, biegnę i otwieram. Czekam aktywnie i twórczo, starając się jak najlepiej wypełniać moje codzienne obowiązki i powierzone zadania. Nade wszystko dbam, aby było ze mną dobrze moim braciom i siostrom, aby z mojej strony niczego im nie brakowało i aby nie musieli czekać ani minuty dłużej na to, co im się należy z racji mojej wobec nich posługi, co im jest potrzebne czy wręcz niezbędne do godnego, codziennego życia. Choć to przerasta i moją wyobraźnię to ufam, że kiedyś w Domu Ojca znajdę się przy stole wraz z innymi, a usługiwał nam będzie sam Pan.

Poproszę na modlitwie o dar codziennego, aktywnego, twórczego oczekiwania na powrót Pana Jezusa. Nie chcę czekać, bojąc się, ale kochając, służąc innym. Powierzę Panu i Jego łasce rolników, pielgrzymów, odpoczywających. Dalej będę prosił o dar pokoju.

III Oratio: Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Dusza nasza oczekuje Pana.
On jest naszą pomocą i tarczą.
Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska,
według nadziei, którą pokładamy w Tobie...

Ps 33, 20.22

IV. Contemplatio

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Szczęśliwy naród wybrany przez Pana

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS