To opatrznościowe zrządzenie, że jubileuszowy, setny numer „Zeszytów Formacji Duchowej” poświęcony jest ewangelizacji wśród swoich i że możemy w nim opublikować konferencje abpa Grzegorza Rysia, który w tej materii jest osobą szczególnie godną uwagi i słuchania, jest obecnie bez wątpienia spiritus movens nowej ewangelizacji w Kościele w Polsce. Arcybiskup Grzegorz Ryś jest częstym głosicielem Słowa w Centrum Formacji Duchowej w Krakowie i bardzo bliskim współpracownikiem naszego CFD, w którym troska o ewangelizację zakorzeniona jest w słuchaniu Słowa i wielowiekowej praktyce lectio divina. Praktyka ta jest sposobem życia ludzi wiary. Jest fundamentem i siłą ewangelizacji we wszelkich obszarach i stanach życia w Kościele.

Warto w tym kontekście przywołać jedną z wypowiedzi Autora niniejszych rozważań z wywiadu dla KAI z czasów, gdy był on przewodniczącym Zespołu ds. Nowej Ewangelizacji w ramach Konferencji Episkopatu Polski (2011-2021). Zapytany, czym jest nowa ewangelizacja, odpowiedział: „Dzisiaj, po latach mojej odpowiedzialności za ten nurt Kościoła w Polsce, myślę, że nowa ewangelizacja jest po prostu sposobem funkcjonowania Kościoła, jest też sposobem myślenia Kościoła o sobie (…) chodzi o to, żeby wyjść z Ewangelią do ludzi, którzy «poginęli» z Kościoła (…), żeby pójść z Ewangelią do tych, którzy przestali jej słuchać: są ochrzczeni, ale nie ma ich na naszych liturgicznych zgromadzeniach (…) Nie chodzi o to, by tych ludzi w jakikolwiek sposób oceniać czy osądzać, ale raczej pomóc im, zapytać, co się stało, dlaczego zdarzyło się tak, a nie inaczej, i spróbować wyjść do nich z takim doświadczeniem Kościoła, które będzie dla nich atrakcyjne mocą świadectwa i następującego po nim nauczania, i żeby znaleźć dla nich sposób powrotu do rzeczywistości, którą ciągle w sobie noszą, ponieważ są ochrzczeni”.

Właśnie o tym są konferencje abpa G. Rysia (Konferencje zostały wygłoszone podczas sesji pt. „Ewangelizacja wśród swoich – Mt 10” w CFD w Krakowie w dniach 28-30 sierpnia 2020 roku) publikowane w jubileuszowym Zeszycie. Mówiąc o ewangelizacji wśród swoich, Autor zwraca najpierw uwagę na ewangelizację ewangelizatorów, a potem na ewangelizację tych, do których są posłani. Czytając fragment Ewangelii św. Mateusza, przypomniał słowa Jezusa, zatroskanego aż do bólu swoich wnętrzności: woła o modlitwę za ewangelizatorów, pracowników na żniwa (por. Mt 9, 36-38). Arcybiskup Ryś z wielkim realizmem mówi o problemie „niezdecydowania”, z którym mierzy się nieraz jako pasterz odpowiedzialny za Kościół: jak pomóc się przełamać i zapalić do ewangelizacji niezdecydowanym. „Są ludzie do pracy, ale nikt się nie rusza do działania, które jest potrzebne. Nie ma decyzji. Pan żniwa ma przy sobie potencjalnych robotników, ale oni absolutnie nie kwapią się do tej roboty. On musi coś w nich przełamać, żeby poszli”. Jezus mówi: „Proście…”. Z przejęciem i wewnętrznym drżeniem wzywa do modlitwy, „żeby Pan ich wygnał (gr. ekbale)”. To stwierdzenie głosiciela Słowa, abpa Grzegorza, zabrzmiało w CFD – Domu Słowa, w miejscu itensywnej modlitwy Słowem, jako mocne przypomnienie potwierdzenie, że pierwsza jest modlitwa. Nie ma predicatio ez oratio. „Jezus nie weźmie kija nie wygoni tej dwunastki, tylko spodziewa się, że jeśli oni wejdą w modlitwę, to przeżyją coś takiego, co ich wreszcie wygna, co ich przełamie, co na nich wymusi zaangażowanie. Wreszcie pójdą. I to będzie owoc modlitwy” – mówi Autor w jednej z konferencji.

Głosiciele Słowa, ewangelizatorzy nie rodzą się w zaświatach, ale w tym samym świecie, co każdy inny człowiek. Jest to świat naznaczony „kulturą niedecyzji”. „Ludziom dzisiaj trudno przychodzi na coś się zdecydować” – zauważa arcybiskup.

Tylko ten, kto chce zostać uczniem Jezusa, może stać się ewangelizatorem. Nie chodzi jedynie o gotowość zdobywania wiedzy, studiowania. Chodzi o to, aby być gotowym „doświadczyć mocy swojego Pana”.

Rozważania od pierwszego do ostatniego grawitują wokół słów Jezusa: „Idźcie do owiec, które poginęły z domu Izraela” (Mt 10, 6). We wszystkich czterech Ewangeliach spotykamy Jezusa zatroskanego w pierwszej kolejności o swoich, o własny dom – Izraela, o domowników. Idzie do nich, chociaż wie, że żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie (por. Łk 4, 24). „Szuka ludzi, którzy przestali funkcjonować w życiu religijnym Izraela. Żyją wewnątrz Izraela, ale ich nie ma (…). To są ci, którzy są w domu i mają niesłychanie dobre samopoczucie, a tymczasem są bardzo pogubieni”. Do nich trzeba najpierw dotrzeć.

Konferencje abpa Grzegorza Rysia są cenną i potrzebną dzisiaj prowokacją – wezwaniem do zmierzenia się z prawdą o kondycji naszego serca odpowiedzialnego za innych w tym, co najważniejsze: czy moje serce jest przejęte wiarą moich domowników. Owszem, najtrudniej mówić o Jezusie, o Ewangelii do tych, z którymi dzielimy codzienność pod jednym dachem, którzy widzą z bliska nasze życie. Dodatkowo trudno ewangelizować nie tyle tych, co jeszcze nie słyszeli o Jezusie, ile tych, co są przekonani, że już wszystko o Nim wiedzą i że także o Kościele wiedzą dużo.

Zachęcam naszych Czytelników i uczestników spotkań w CFD do uważnej lektury jubileuszowego Zeszytu. Jego treść jest bardzo aktualna, wspierająca i inspirująca wszystkich zatroskanych o wiarę we własnym domu, Kościele i świecie. Jest „na dzisiaj”! Proszę, aby Zeszytem tym podzielić się najpierw z najbliższymi, a także z przyjaciółmi i znajomymi zaangażowanymi w działania Szkół Nowej Ewangelizacji, wspólnot, ruchów i dzieł ewangelizacyjnych.

Księdzu arcybiskupowi Grzegorzowi, autorowi rozważań, dziękuję nade wszystko za wieloletnią przyjaźń i współpracę z CFD w Krakowie, za głoszenie nam kerygmatu, za zgodę na opublikowanie kolejnej już sesji w ramach kwartalnika naszego Centrum.

Krzysztof Wons SDS