XV niedziela zwykła (rok B) - 11 lipca 2021

XV NIEDZIELA ZWYKŁA (rok B)
11 lipca 2021

I. Lectio

Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Amazjasz, kapłan w Betel, rzekł do Amosa: „«Widzący», idź, uciekaj sobie do ziemi Judy. I tam jedz chleb, i tam prorokuj. A w Betel więcej nie prorokuj, bo jest ono królewską świątynią i królewską budowlą”. I odpowiedział Amos Amazjaszowi: „Nie jestem ja prorokiem ani nie jestem uczniem proroków, gdyż jestem pasterzem i tym, który nacina sykomory. Od trzody bowiem wziął mnie Pan i Pan rzekł do mnie: «Idź, prorokuj do narodu mego, izraelskiego»”.

(Am 7,12-15)

II. Meditatio

Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Prorok, Boży posłaniec miał względnie dobrze do momentu kiedy trzeba mu było zmierzyć się z trudną, bolesną, wymagającą poprawy prawdą o stanie życia tych, do których został posłany. Dopóki mówił piękne, okrągłe, miłe słowa pod adresem swoich słuchaczy, był lubiany, akceptowany, tolerowany, mógł względnie swobodnie pełnić swoją prorocką misję. Kiedy jednak w jego ustach pojawiały się słowa wzywające słuchaczy do nawrócenia, zmiany złego postępowania, powrotu na ścieżki prawości w życiu proroka zaczynały się schody, było mu pod górkę. Bardzo szybko słupki jego popularności wśród dotychczasowych słuchaczy spadały ku zeru, rosły zaś te, uznające proroka za osobę niepożądaną, niemile widzianą. Doświadczył tego bohater pierwszego, niedzielnego czytania, prorok Amos. Jego słowa o niemoralnym życiu narodu Izraela, w tym jego elit politycznym i religijnych, spotkały się ze zdecydowanym sprzeciwem i dezaprobatą. Przedstawiciel tych elit, kapłan Amazjasz wręcz żąda, aby Amos opuścił Betel, królewskie sanktuarium, ziemie Izraela i poszedł sobie prorokować do ziemi Judy.

Czy dziękuję Panu Bogu za współczesnych mi proroków, którzy odważnie, bez patrzenia na osoby wzywają do nawrócenia, poprawy życia, porzucenia złych dróg? Czy ja uważnie wsłuchuję się w ich głos? Kiedy jest to konieczne podejmuęe działania naprawcze w swoim życiu? Czy pamiętam, że z racji przyjętego sakramentu chrztu i bierzmowania uczestniczę w prorockiej funkcji Pana Jezusa? Czy jeżeli nie mam odwagi innych przywoływać do ewangelicznego porządku, to przynajmniej czynię to względem swojej osoby, poprawiam postępowanie, nawracam się, postępuję w tym co dobre? Czy zdaję sobie sprawę, że zaniechanie posługi prorokowania, w tym upominania, naraża wielu ludzi na brnięcie w zło i grzeszne postępowanie a tym samym życie wbrew Panu Bogu? Czy nie jest tak, że nawet lubię proroków, ale tych fałszywych, którzy mówią mi to, co chcę usłyszeć, pomijając milczeniem to, co trudne i wymagające?

Pomodlę się o całkowite ustanie pandemii, zdrowie dla chorych, siły i cierpliwość dla ich opiekunów. Będę prosił dla wypoczywających o to, aby wypoczywając nie zapomnieli o swej chrześcijańskiej tożsamości i godności? O siły, uczciwą płacę dla tych, którzy podjęli pracę sezonową. O dar prawdziwych proroków, o posłuszeństwo ich głosowi, posłuszeństwo Panu Bogu.

III. Oratio

Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Pan sam obdarzy szczęściem,

a nasza ziemia wyda swój owoc.

Przed nim będzie kroczyć sprawiedliwość,

a śladami Jego kroków zbawienie...

(Ps 8,13-14)

IV. Contemplatio

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg!

--- --- --- --- --- --- --- --- ---